Poet Almammed is the father of the famous Ashig Alasgar. He was born about 1800 in Agkilsa village of Goycha district.

Almammad took care of a large family: four sons named Alasgar, Saleh, Khalil, Muhammad; Fatma had two daughters named Gizkhanim.

Almammad, whose main occupation was farming, used to struggle to support his family. For a while, he had to carry wood from the forests of Kalbajar, build shovels, sledges, rakes, spoons, spoons, bowls, bowls and other household items, and then build a mill. has done.

The four or five examples we have of Almammed's work show that he was also a talented folk poet. Ashugs recite these poems as a masterpiece when they begin to recite the saga. In fact, Almammad, whose name is "Ali Muhammad", used his name as "Muhammad" in his poems. Almammad had a great influence on the desire of his sons Ashig Alasgar and the poet Muhammad to write poetry.

Allahmverdi, Almammed's father, was also a poet, but none of his poems were obtained.

The poet Almammed has the following poems obtained.

EYLƏR-EYLƏR

Bir elə kişinin tut ətəyindən,
Aləmə imdadı ol eylər-eylər.
Zərrəcə üstündə olsa nəzəri,
Yerdən daş götürsən, ləl eylər-eylər.

Böhtan demə, böhtan tutar adamı,
Qul eylər, bazarda satar adamı.
Cəhənnəm odundan betər adamı
Yandırar kasıblıq, kül eylər-eylər.

Düz yoldan azanı tez tapar qada,
Doğruluq nemətdi həddən ziyada.
Alməmməd də bir at minər üqbada,
Sualsız Cənnətə yol eylər-eylər.

İNSAN

Axırı fikr eylə, qafil dolanma,
Qəlbini şeytandan yad elə, insan!
Elə iş tut, aqibətdə utanma,
Bacar könül yıxma, şad elə, insan!

Bu dünya dediyin fanıdı – fanı,
Əvvəl Nuh gəlmişdi, qalmayıb, hanı?!
Puç eylədi İsgəndərtək xaqanı,
Bizə də əsəcək bad elə, insan!

Alməmməd dünyada hələ bihuşdu,
Bənadəm dediyin vətənsiz quşdu,
Səxasız dövlətin axırı puçdu,
Ye malın, dəhanda dad elə, insan!

ŞİRİN-ŞİRİN

Varıb dost köyünə mehman gedəndə,
Süzülür sinəmdən tər şirin-şirin.
Bu yerlərin əcəb seyrangahı var.
Gətirir bağçalar bar şirin-şirin.

Bir qəmər taylıdı, ləbləri püstə,
Həsrətin çəkməkdən olmuşam xəstə.
Bir ləhzə başımı al dizin üstə,
Can verim yolunda yar, şirin-şirin.

Məhəmmədəm, sənə qurban olum, yar,
İzin versən, qol boynuna salım, yar,
Gəlmişəm bağına bağban olum, yar,
Budağından dərim nar, şirin-şirin.

GÖRMƏDİM

Dünya, sənin gərdişinlə
Başa varan görmədim.
Qəhr oldu aləm işindən,
Can qurtaran görmədim.
Bilmirəm ki, səbəb nədi,
Şadı qəmgin eylədin;
Abadını viran qoydun,
Artdı haran, görmədim.

Kəsilməz mürdə karvanı,
Qəflə işlər, köç gedər;
Nə imranlar nakam qoydun,
Didəsindən yaş gedər.
Yetmiş iki millət ki var,
Əli səndən boş gedər;
Yanısınca malü-dövlət,
Pul aparan görmədim.

Alməmmədəm, bu dünyada
Bir nişanım qalmadı;
Getdi əldən qohum-qardaş,
Ata-anam qalmadı.
Süleyman tutdu dunyanı,
Dedi: “Mənəm!” – qalmadı;
Bir kəs ilə heç düz ola
Sənin aran görmədim.