Aşıq Musa 1909-cu ildə Göy­çə maha­lının Ağ­­kil­sə kən­din­də ana­dan olmuşdur. O, Aşıq Ələsgərin qar­daşı Məşə­di Sa­la­hın kiçik oğlu­dur.

Gənc yaşlarından aşıq­lıq sə­nətinə maraq gös­tərən Musa az bir zaman içərisində püxtə bir aşıq kimi ye­tiş­mişdir.

Ara-sıra şeir yazan Musa şair­liyi ilə deyil, mahir ifaçılığı ilə xalq arasında şöhrət qa­zanmışdı. Bir çoxları, o cümlədən Aşıq Hüseyn Cavan bir neçə il Aşıq Musaya şəyirdlik eləmiş, saz havalarının incəliklərini ondan öyrən­mişdir. Təəssüf ki, Aşıq Musanın çal­dığı saz havalarından, heç olmasa, bircə nümunə belə nə vala, nə də maqnitafon lentinə yazılmamışdır. Əldə olan iki şeirini sizə təqdim edirik.

Aşıq Musa 1948-ci ilin yayında avtomobil qəzası nə­ticəsində həlak olmuşdur. Onun qəbri Ağkilsə kəndinin şərqin­dəki qəbiristanlıqdadır.

QARDAŞ

Qəlbim qan ağlayır, didəm yaş tökür,
Gözlərəm yolunu, gələrmi qardaş?!
Həsrəti, möhnəti bu canım çəkir,
Bəs, dərdi olan da gülərmi, qardaş!?

Əzizim, sənsizəm, olmuşam xəstə,
Gözüm yollardadı, qulağım səsdə.
Üzünü görəydim bu son nəfəsdə,
Daha özgə dilək dilərmi qardaş!?

İtirmişəm, axtarıram maralı,
Ovçu bərəsindən getdi yaralı.
Qəm çəkənlər mənim kimi saralı,
Təbib olsa, dərdim bilərmi, qardaş?!

Çağır, şahlar şahı yetişsin dada,
Qüssə-kədər olsa həddən ziyada.
Fələk məni ağlar qoydu dünyada,
Gözümün yaşını silərmi, qardaş?!

Musa məhbəsdədi, yoxdu həyanı,
Neylədin İmanı, ay kərəm kanı?!
Mən onsuz dünyada neylərəm canı,
Tükənməz dərdimi bölərmi qardaş?

AY AĞA, SİNƏ

təcnis

Ömür istəmirəm, xudaya, səndən,
Yetir haqq evinə, ay ağa, sinə.
Fələk bu zülmünü almadı məndən,
İnsaf deyil, yaxşı, ay ağa, sinə.

Səndə bir etibar haşa, görmədim,
Qəza qəhrin həddən aşa, görmədim.
Kimlər dövran sürdü başa, görmədim,
Çoxları yalvardı ay ağasına.

Musanın da dərdi sinayə qaldı,
Yetmədi mürdələr, sin, ayə, qaldı.
Oxudu dərsini, “sin” ayə qaldı,
Qoymadın yetişə, ay ağa, “sin”ə.